یوهان پاخِلبِل
یوهان پاخلبل از بلندآوازه‌ترین موسیقی‌دانان سده‌ی هفدهم بود. او در 1653 در نورمبرگ آلمان زاده شد و هنوز به بیست‌سالگی نرسیده بود که به سِمَت ارگ‌نوازی کلیسای استپانوس قدیس در وین منصوب گشت.
(محل تصویر کلیسای St. Stephen's Cathedral)
او در کودکی به مدرسه‌ای آبرومند در شهر روزنبرگ رفت، اما پدرش از پس مخارج تحصیلاتش برنمی‌آمد. باوجوداین او چنان در تحصیلش کامیاب بود که مدرسه هزینه‌های تحصیلش را پذیرفت و در ضمن برایش امکانی فراهم کردند تا ساعات پس از مدرسه روی موسیقی‌های فاخر ایتالیایی کار کند.
یوهان جوان در دهه‌ی سوم زندگی‌اش در شهر ارفورت در ایالت تورینگیا کار می‌کرد و بدیهی بود که به موسیقایی‌ترین خانواده‌ی آنجا، یعنی خانواده‌ی باخ نزدیک شود.
آمبروزیوس باخ (پدر یوهان سباستین) از او خواست تا به پسرش، یوهان کریستف درس موسیقی بدهد؛ همان برادر بزرگ‌تر یوهان سباستین که به او موسیقی و نوازندگی آموخت. یعنی پاخلبل به‌طور غیرمستقیم آموزگار یوهان سباستین هم بوده است.
(محل تصاویری از یوهان کریستف و یوهان سباستین باخ)
یکی از مشهورترین آثار پاخلبل، کانُن در ر ماژور (Canon in D) است. این قطعه امروز به یکی از آشناترین قطعه‌های مراسم ازدواج بدل شده است و تقریبا در تمام این جشن‌ها اجرا می‌شود.
کانن در ر ماژور در دهه‌ی 1970 میلادی و با اجرای ارکستری به رهبری ژان-فرانسوآ پایار دوباره به یکی از محبوب‌ترین آثار کلاسیک بدل شد، اما پیش از آن هم آهنگ‌سازان زیادی از خط باس این قطعه در آثارشان استفاده می‌کردند، ازجمله موتسارت و هایدن.
این قطعه را در اینترنت جستجو کنید و به خط باس آن توجه کنید، سپس به رد و بدل ملودی بین ویولن‌ها دقت کنید تا به جادوی پاخلبل پی ببرید که چطور با روندی ساده و ریاضیاتی، نوایی زیبا و گوش‌نواز پدید می‌آید.